เย่ มาอีกแล้ว
ด้วยความที่ว่างจัด... ตอนนี้นั่งรอเอาผ้าเข้าเครื่องอบ ทั้ง ๆ ที่การบ้านก็มีอีกตั้งเยอะ ดังจะบ่นไว้ด้านล่างนี้... ก็เลยมาเขียนบล๊อกเล่นอีกดีกว่า
หลังจากมาเขียนคราวที่แล้วก็เดือนกว่า ๆ แล้ว Winter Break นี่ก็ไปนิวยอร์กมาเหมือนเคย ฮ่า ๆ ไม่รู้มีอะไรจะให้ไปนักหนา แต่ก็ดีหน่อย ไปคราวนี้มีกล้องใหม่ไปด้วย ถ่ายรูปมาเยอะใช้ได้... เรื่องนึงที่แอบเซ็งคือว่า ไอตัวเราก็อยากเอากล้องไปถ่ายบรรยากาศคริสต์มาสกับปีใหม่เหมือนกันอ่ะนะ แต่บังเอิญเกิดห้องล๊อกโดยไม่ได้เอากุญแจออกมา 😰 พิม (เจ้าของห้อง ฮ่า ๆ) ก็ดันไปทำกับข้าวให้น้อง ๆ กินที่ Stony Point เราก็เลยไม่ได้เข้าไปจนพิมกลับมาแล้วไปขอกุญแจมาจากยาม เหอ ๆ... แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก เท่าที่ถ่ายมาก็ดีแล้วแหละ
ปีใหม่ก็ไป count down ที่ Times Square เป็นประสบการณ์ที่แปลกดีจริง ๆ ไม่แน่ใจว่าชีวิตนี้จะได้ทำอะไรยังงี้อีกรึเปล่า ฮ่า ๆ วันที่ 31 ก็ตื่นนอนกันซะเช้าเลย 10 โมง (เร็วกว่าเวลาปกติประมาณ 2–3 ชั่วโมง) โอ้เอ้ ๆ กันเสร็จก็ไปกินบุฟเฟ่ต์อาหารญี่ปุ่น คนละ $20 ได้มั้ง กินกันตั้งแต่เที่ยงกว่า ๆ จนถึงบ่ายสองครึ่ง ก็เริ่มรู้สึกว่ามีคนมองเยอะ ฮ่า ๆ ไม่ใช่หรอก ก็อิ่มกัน ก็เลยเดินไป Times Square กันเลย... ไปถึงก็ประมาณบ่ายสามได้ คนก็เยอะกันพอควรแล้ว ก็ไปต่อแถวรอ ๆ ซักครึ่งชั่วโมงตำรวจก็มาเปิดที่กั้นให้เข้าไปใน Times Square ได้ มีการตรวจอะไรยังกับจะไปขึ้นเครื่องบิน (ไม่ขนาดมีเครื่องเอ๊กซเรย์นะ) พอเข้าไปเสร็จก็เป็นการยืนรออย่างเดียวครับ ยืนกันไปได้ 9 ชั่วโมงเนี่ย ฮ่า ๆ ก็มีร้องเพลง เล่นสิบยี่สิบ (มีฝรั่งมาขอให้สอนเล่นด้วย) แล้วก็รับของฟรีเรื่อย ๆ (หมวก ผ้าพันคอ แว่นตา ฯลฯ) ทุก ๆ ชั่วโมงก็จะมีการ Happy New Year กับเมืองที่อยู่เขตเวลาอื่น... ผ่านไป 9 ชั่วโมง เวลาที่รอคอยก็มาถึง นับถอยหลังกันเป็นภาษาไทย แล้วก็เย่ สวัสดีปีใหม่ทุกคน
หลังจากนั้นไม่รู้จะไปไหน ก็ตามพี่แบ๋มไปร้านอาหารของเพื่อนน้าเพื่อน (คือเจ้าของร้านมีเพื่อน เพื่อนมีหลาน หลานเป็นเพื่อนพี่แบ๋ม) ไปก็ได้กินอาหารฟรีตอนเกือบ ๆ ตีหนึ่ง วันนั้นเลยโอเค เฉลี่ยมื้อละ $10 ตามมาตรฐานพอดี ฮ่า ๆ
ไปนิวยอร์กเรื่องฮา ๆ ก็มีเยอะแยะเลย เพื่อน ๆ ที่ไปกันด้วยก็นะ... แต่ละคน ฮ่า ๆ... แถมมีพี่อ๋องมาเล่นกลหลอกเด็กให้ดูอีก ไม่รู้เรื่องที่นิวยอร์กนี่จะเล่ายังไงดีอ่ะ เดี๋ยวขอไปคิดก่อนละกัน คิดออกแล้วจะมาเล่าอีกที แต่ยังไงก็ขอขอบคุณพี่ ๆ และเพื่อน ๆ โคลัมเบียทุกคน ที่สงสารพวกเราเด็กมหาลัยหอปิดทุก ๆ คนเลย...
ตอนนี้ก็กลับมาเหมือนเดิม เพิ่งเปิดเทอมมาได้สองอาทิตย์งานก็เยอะแล้วอ่ะ คลาสที่ลงเทอมนี้ก็มี
- IHUM เป็นคลาสประมาณปรัชญานิด ๆ (หรือไม่นิดก็ไม่รู้) อ่านหนังสือ Republic ของ Plato เพิ่งพบว่าหนังสื อที่ภาษาไม่ยากก็อ่านนานได้เหมือนกัน
- ECON ต้องกลับมาเรียน Intro Econ ใหม่อีกรอบ ฮ่า ๆ ก็โอเคนะ ตอนนี้ยังไม่ยากอะไรมาก คนไทย (หรือคนฟิลิปปินส์ที่พูดไทยได้) ลงเยอะมาก
- MATH เพิ่งมาค้นพบว่าความสามารถในการอินทิเกรตหายไปไหนหมดก็ไม่รู้จากคลาสนี้ 😭 ปีที่แล้วเรียน Calculus BC นี่แบบ โปรมาก ตอนนี้ง่าย ๆ ยังทำไม่ได้เลย
- CS เรียนคลาสที่ในที่สุดจะต้องเขียนโปรแรกม "กระต่ายน้อย" อันขึ้นชื่อของพี่ ดะ... มิกกี้ ๆ หนุกดีอ่ะ แต่คงต้องซื้อจอใหญ่มาหน่อย ไม่งั้นสายตาเสียแย่
เปิดเทอมมาอาทิตย์นึง หอเราก็ไป Snow Trip กัน ได้เล่นสกีเป็นครั้งที่สอง (มั้ง) ของชีวิต หลังจากที่ครั้งแรกเล่นตอนอยู่ประถมที่นิวซีแลนด์ สนุกดีแหละ ตอนแรก ๆ ก็เล่นทางที่เป็นของมือใหม่ เล่นไปเล่นมา ลองไปต่อดูดีกว่าว่ามีอะไร ไหล ๆ ลงไป... เอ๊ะ ป้ายบอกว่า "ABSOLUTELY NO BEGINNERS BEYOND THIS POINT" ไอเราจะหยุดก็หยุดได้หรอก แต่หยุดแล้วต้องซมซานขึ้นเขาตั้งไกลกว่าจะไปเจอ chair lift... ก็เลย เอาวะ ลองดู... สกีจากสูง ๆ นั่นลงไปถึงตีนเขาเลย ผลก็คือล้มลุกคลุกคลานกว่าสิบครั้ง ฮ่า ๆ คือจะปล่อยมันไหลไปก็ไม่ยากหรอก แต่พอไหลแล้วรู้สึกว่าเร็วไป ก็เลยต้องเลี้ยว พอเลี้ยวก็ล้มเลย ฮ่า ๆ
นอกจากการเรียนปกติแล้วก็ยังมีการเรียนไม่ปกติ... ไม่ใช่ ๆ... ก็มีกิจกรรมอย่างอื่นเยอะใช้ได้ อย่างโปรแกรม STEP นี่ก็ต้องมานั่งอ่านใบสมัครกัน แล้วก็ต้องประกาศผลในศุกร์นี้ เรื่อง SEALNet ก็ต้องหาองค์กรที่จะมาทำงานร่วมกับเรา แล้ววงกลองเหล็กก็ซ้อมอยู่อย่างสม่ำเสมอ
ตอนนี้ก็เห็นทีได้เวลาอันสมควร ที่จะหยุดโอ้เอ้แล้วหันไปทำงานได้แล้ว ขอลาไว้ ณ ที่นี้ ชะเอิงเอย
อาร์ต
๒๑ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๐ เวลา ๑๑:๔๓ น.